[Shahlashahriari]

نخستین مواجهه فرد با ویروس آنفلوآنزا سبب تولید پادتن هایی کلیدی می شود که اساس واکنش بدن در مواجهه های بعدی با انواع مختلف ویروس آنفلوآنزا را تشکیل می دهد. این نتیجه تحقیق تازه ای است که مقاله آن روز گذشته منتشر شده است. 

محققان دانشگاه هاروارد نشان داده اند که ورود ویروس آنفلوآنزا به بدن چه تاثیری روی سیستم ایمنی بر جای می گذارد. این اطلاعات برای تهیه واکسن های موثرتر در آینده اهمیت زیادی خواهد داشت و می توان به ساخت واکسن هایی امیدوار بود که تاثیر طولانی مدت دارند. 

در حال حاضر باید واکسن آنفلوآنزا را در افراد در معرض خطر به صورت سالیانه تزریق کرد. 

محققان بیمارستان کودکان استفان هریسون و دانشکده پزشکی هاروارد بخشی از ویروس آنفلوآنزا را مورد بررسی قرار دادند که گیرنده «هماگلوتینین» نام دارد. این بخش از ویروس برای اتصال به سلول میزبان حیاتی است و قسمت مرکزی این گیرنده در گونه های مختلف ویروس یکسان است. بنابراین همه گونه های مختلف ویروس آنفلوآنزا دارای این بخش مهم هستند و بدون آن امکان بیماری‌زایی وجود نخواهد داشت.

آنها متوجه شدند بیشتر کودکانی که در سنین پایین به آنفلوآنزای فصلی مبتلا شده بودند، دارای پادتن علیه «هماگلوتینین» بودند و این موضوع سیستم ایمنی آنها را در مقابل ابتلاهای بعدی به این ویروس مقاوم تر می کرد. 

علاوه بر این، آنها متوجه شدند که واکسیناسیون افراد در ۱۸ سالگی سبب تحریک سیستم ایمنی برای قوی کردن ذخیره پادتن‌های بدن علیه هماگلوتینین می شود. 

البته هنوز برای رسیدن به پاسخ نهایی به تحقیقات بیشتری نیاز است. اما پزشکان دانشگاه هاروارد معتقدند ادامه این بررسی ها سبب تولید واکسنی می شود که تا سال های طولانی ما را در مقابل آنفلوآنزا مقاوم خواهد کرد و احتملا می توان در آینده چنین واکسنی را به همه کودکان تزریق کرد. 

نتایج این تحقیق روز گذشته در ژورنال Cell Reports منتشر شده است. 

تعریف پادتن: پادتَن یا آنتی‌بادی (به انگلیسی: antibody) نوعی پروتئین است که در دستگاه ایمنی بدن، در پاسخ به حضور پادگن (آنتی‌ژن) خاصی، تولید می‌شود و در خون به گردش درمی‌آید یا در محل تولید باقی میماند تا به پادگن (آنتی‌ژن) (معمولاً اجسام بیگانه همچون باکتری و ویروس ولی گاه حتی بافت طبیعی بدن یا یک ماده غذایی) حمله‌ور شود و آن‌ را بی‌زیان سازد.