اگر مانده بودی تورا تا به عرش خدا میرساندم
اگر مانده بودی تورا تا دله قصه ها میکشـــاندم
اگر با تو بودم به شب های غربت،که تنها نبودم
اگر مانده بودی ز تو مینوشتم تورا میــــــسرودم
مانده بودی اگر نازنینم،زندگــــی رنگ و بوی دگـــــــر داشت
این شبه سرد و غمگین غربت،با وجود تو رنگ سحر داشت
با تو این مرغک پر شکسته،مانده بودی اگر بال و پر داشت
با تو میلی نبودش ز طوفان،مانده بودی اگر همسفر داشت
هستی ام را به آتش کشیدی،سوختم من ندیدی ندیدی
مرگ دل آرزویت اگر بود،مانده بودی اگر می شنیدی
باتو دریا پر از دیدنی بود،شب ستاره گلی چیدنی بود
خاک تن شسته در موج باران،در کناره تو بوسیدنی بود
بعد تو خشم دریا و ساحل،بعد تو پای من مانده در گل
مانده بودی اگر موج دریا تا ابد هم پر از دیدنی بود
بهترین شعر هستی رو با تو،مانده بودی اگر میسرودم
باتو و عشق تو زنده بودم،بعد تو من خودم هم نبودم