[valatar]

طراحي موزه و نمايشگاه پارک موزه پلی تکنیک در مسکو در شهر معاصر، مدت‌هاست که این موزه به سادگی مکانی برای ذخیره‌سازی نمایشگاه‌ها، سفرهای مدرسه و «تفرغات فرهنگی» بزرگسالان در روزهای تعطیل نیست. این باید یک شرکت کننده تمام عیار در زندگی شهری باشد و بتواند در شرایط برابر با پارک ها، سینماها و رستوران ها رقابت کند.طراحي موزه و نمايشگاه پارک موزه ("پارک موزینی") یک منطقه عابران پیاده و فضای عمومی است که به جذب ساکنان شهر به موزه پلی تکنیک کمک می کند.
هدف: به
دنبال ایده Jun'yaIshigami، قلمرو اطراف موزه پلی تکنیک به یک پارک موزه تبدیل می شد - یک فضای عمومی کاملاً طراحی شده که ساختار آن نیازهای موزه و بازدیدکنندگان آن و همچنین حمل و نقل فشرده و حمل و نقل را در نظر می گیرد. جریان عابر پیاده و الزامات مقامات شهری در مورد خیابان ها و میادین شهر
راه حل:
پارک - آمفی تئاتر روبروی موزه - سرسرا در فضای باز که به گسترش فضاهای داخل ساختمان تبدیل می شود و به عنوان یک پیش درآمد عمل می کند، در حالی که فضای داخلی در حال ساخت است. این می تواند میزبان رویدادها باشد در حالی که منطقه عابر پیاده جدید را در سطح زیرین ساختمان با فضای باز در کنار میدان لوبیانکا متحد می کند و عابران پیاده را جذب می کند و مسیری مناسب و دلپذیر را برای ورود به مجموعه موزه برای آنها فراهم می کند.
در سال 2011، صندوق توسعه موزه پلی تکنیک یک مسابقه بین المللی برای مفهوم بازسازی مکان های تاریخی در میدان نوایا برگزار کرد. هیئت داوران پیشنهاد چشمگیر و جسورانه معمار و هنرمند ژاپنی جونیا ایشیگامی را انتخاب کردند.طراحي موزه و نمايشگاه ایده اساسی او این بود که سطح نیمه زیرزمین موزه را با شیب دادن به سطح زمین در اطراف ساختمان، محوطه سازی دامنه ها که فضاهای حیاط داخلی با درختان را ایجاد می کرد، فعال کند. در نتیجه، یک پارک هم در داخل و هم در اطراف موزه شکل می‌گیرد و مساحت کل را به 14000 متر مربع افزایش می‌دهد. با این حال، این پیشنهاد باید با برنامه ریزی شهری و شرایط حمل و نقل اطراف ساختمان مرتبط می شد و آن را با سیستم شهری زیرزمینی و همچنین برنامه کلی برای بازسازی فضاهای عمومی در مرکز شهر سازگار می کرد.
تحقیقات جامعی از طرف موزه پلی تکنیک از قلمرو اطراف ساختمان، وضعیت حمل و نقل آن و جهت های اصلی جریان عابر پیاده انجام شد. توسعه پیشنهادی مفهوم ایشیگامی خروجی‌های مترو، ورودی‌های ساختمان موزه، مسیرهایی را که بازدیدکنندگان موزه پلی‌تکنیک و عابران عادی دنبال می‌کردند، جریان‌های حمل‌ونقل و نیازهای لجستیکی موزه را به هم مرتبط می‌کرد.طراحي موزه و نمايشگاه در نتیجه یک فضای عمومی و مرکز ارتباطات با دسترسی به موزه، میدان‌های باغ مجاور که عابران پیاده می‌توانند از کافه‌ها و گالری‌های مجاور بازدید کنند، ایجاد شد. میدان و محوطه باغ در کنار خروجی های مترو به عنصر کلیدی این طرح تبدیل شد که سطح زیرین موزه را با شهر متحد می کند.
طرح خیابان‌های مجاور و طرح مدیریت ترافیک جاده‌ای باید با متخصصان اداره حمل‌ونقل شهر مسکو مورد ارزیابی مجدد قرار می‌گرفت. محاسبات سخت در مورد سناریوهای مختلف احتمالی نشان می‌دهد که می‌توان خط لوبیانسکی را بازسازی کرد و ترانزیت پلی‌تخنیچسی را به روی ترافیک مسدود کرد و جاده را در کنار میدان نوایا به میزان قابل توجهی باریک کرد.
در نتیجه میدانی در مقابل موزه در سطح همکف پایین ایجاد شد. این میدان از طریق زیرگذر از طریق میدان باغ قابل دسترسی بود.
تفاوت‌های سطح به شکل آمفی تئاتر غول‌پیکری ظاهر می‌شوند که پله‌هایی از میدان باغ تا میدان کنار موزه پایین می‌آیند. از این سطح و از روی پل عابر پیاده یا از جهت میدان لوبیانکا می توان به موزه دسترسی داشت، جایی که ورودی جدیدی از سطح پایین زمین به مرکز آموزشی و فرهنگی جدید پلی تکنیک سازماندهی شده است، که در اطراف سالن سخنرانی بزرگ ساخته شده است. در دهه 1960 با دکلمه های شاعرانه اش. سالن و اتاق های اطراف آن به عنوان یک مجموعه مجزا در موزه برای تمرکز بر رویدادهای عمومی مختلف از جمله سخنرانی ها، بحث ها و کنسرت ها در نظر گرفته شده است. این قسمت از موزه را می توان هم از پایین زمین و هم از سطح خیابان توسط یک پل عابر پیاده در دسترس قرار داد.
به لطف کاهش تعداد خطوط در امتداد میدان نوایا، دو مسیر عابر پیاده در امتداد نمای موزه پلی تکنیک تعیین شده است: یکی در سطح پایین زمین "میدان موزه" و دیگری که یک سنگفرش به عرض 6 متر را در سطح خیابان تشکیل می دهد. ، با درختان و کاشت از اول جدا می شود.
خیابان پایین زمینی به باغی «عمودی» از گیاهان انتخاب شده ویژه در دامنه‌های آن تبدیل شد.طراحي موزه و نمايشگاه عرض این خیابان 5 متر است. این بنا به موازات نمای موزه پیش می رود و دارای طاق هایی است که از سطح پایینی به آن باز می شوند. فروشگاه ها، کافه ها و گالری ها در اینجا قرار خواهند گرفت. از این منطقه، بازدیدکنندگان می‌توانند به میدان موزه یا مترو بروند. کل سطح زیرین زمین با گرمایش و زهکشی تقویت شده آب طوفان فراهم شده است تا امکان استفاده راحت از این فضا حتی در زمستان فراهم شود.