[love_lorn]

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

از قدیم بین ما ایرانی ها مشهور بوده است که «سخن چون که از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند».
ما نیز اینبار میخواهیم حرفهایی از ته دل، ساده و بی هیچ آلایشی بزنیم.
میخواهیم ساده و بی تکلف تشکر کنیم.
تشکرهایی که برخی را بارها و بارها شنیده ایم اما تکرارشان بی لطف نیست و تقدیرهایی که شاید کمتر به گوشمان خورده باشند.
ماه رمضان به اتمام رسید.
روزهای خوش مهمانی خدا به سر آمدند.
لحظه های خوش مناجات و دعا و قرآن خواندن ها تمام شدند.
عده بسیاری از ما تنها همین یک ماه و شاید دهه اول ماه محرم را با خوبان هم نوا هستیم و مابقی سال مشغله های دنیا چشم ها و گوش هایمان را به دیدن آنچه باید دید و شنیدن آنچه باید شنید میبندیم.
به همین خاطر در این روزها بسیار میشنویم که مردم میگویند: «کاش همیشه ماه رمضان بود».
چرا که رمضان طعم خوش خوب بودن و خوب زیستن را در کام بسیاری از ما گذاشته است.
کاش نگهبان خوبی برای آن باشیم و در روز عید فطر با خالقمان عهد بندیم پاسدار خوبی برای آنچه به ما ارزانی داشته است خواهیم بود و با نوایی که از عمق جان برمی خیزد به او خواهیم گفت: «اللّه اکبر، اللّه اکبر، لا اله الا اللّه و اللّه اکبر، اللّه اکبر و للّه الحمد، اللّه اکبر على ما هدانا».

پس در ابتدا بر خود لازم میدانیم تشکر کنیم از خالق خوبی ها...
کسی که فرصت با خود بودن را به ما داد.
کسی که به ما آموخت شیرینی با خدا بودن بسیار لذت بخش تر است از تمام شیرینی های دنیا.
او وعده داده است که اگر کسی شکرش را به جا آورد نعمت را بر او مضاعف میسازد.
امید است با این شکر، نعمت با او بودن را بر ما فزون سازد.

تشکر دیگر از بنده های خداست.
سپاس از کسانی که به طرق مختلف حرمت ماه مبارک را نگاه داشتند و اگر به دلائل مختلف روزه دار نبودند اما به احترام دیگر روزه داران ـ با وجود گرمای هوا و طولانی بودن روز ـ تشنگی و گرسنگی را تحمل کردند و در ملأ عام روزه خواری نکردند.
سپاسگزاریم از بانوانی که با وجود عدم اعتقاد به حجاب، با پوشاندن موها و کم کردن آرایش صورت حرمتدار ماه خدا شدند.
ممنونیم از جوانانی که تا روز قبل از ماه رمضان صدای ضبطشان سکوت شهر را بر هم میزند ولی با فرا رسیدن ماه خدا و به ویژه شب های قدر، صدای ضبطهایشان آرام تر گشت و یا مناجات و مداحی جایگزین آن گشت.
سپاس از بانیانی که در این ماه چراغ مساجد و هیئات مذهبی را چون سالهای قبل بی فروغ نگذاشتند و خیل عظیم مناجاتیان را همراهی نمودند.

سپاسگزاریم از مردمان گمنامی که چراغ منازل را با یاد مولایشان علی (علیه السلام) روشن نمودند و طعم خوش غذا را به گام مساکین، یتیمان و فقیران بازگرداندند.

تشکری دیگر از کسانی که گره از کار دیگران باز نمودند،
اسیری را که بی گناه در زندان گرفتار بود به آغوش خانواده اش بازگرداندند،
قرض های بدهکاران را تقبل نمودند،
سرپرستی کودک یا خانواده ای را قبول کردند،
ساختن مسجد، مدرسه یا خانه ای را آغاز نمودند،
با اهدای خون خود جان بیمارانی را نجات بخشیدند،
هزینه های درمان افراد بی بضاعت را تقبل نمودند و ... .
ممنونیم از کسانی که با گذشت و ایثار، به تقلید از مولا و مقتدایشان علی (علیه السلام) از حق مسلم خود در قصاص یا دیه گذشتند و بزرگوارانه راه نزدیکتر به تقوا را در پیش گرفتند.
سپاس از تمام آنان که در این ماه قدمی برداشتند در راه خدا، در راه خدایی شدن و خدایی ماندن.
شکر آنان که از گناه چشم پوشیدند و سپاس آنان را که نیکی نمودند.

اینجاست که شاید ما نیز با صدای بلند بگوییم «کاش هر روز ماه رمضان بود».
ماهی که در آن خوبی ها رنگ میگیرند و بدی ها فرسنگ ها دور میشوند.
کاش فراموش نکنیم این خوشی ها را.
کاش به یاد داشته باشیم این با هم بودن ها و به یاد هم بودن ها را.
کاش همدلی و هم رنگی همیشه در میانمان جاوید باشد.
کاش بدانیم با وجود تمام تفاوت ها، همه از یک خاکیم و همه باز به همان خاک بازخواهیم گشت.
کاش قدردان فرصتها باشیم و این فرصتها را نقطه ای برای شروع راهی نو قرار دهیم.
راهی برای با خدا بودن و از خدا خواندن...
راهی برای خدایی شدن و خدایی ماندن...
راهی برای رسیدن به خدا.....