نوشته هاي روي شن مهمان اولين موج دریا هستند،
اما حكاكيهاي روي سنگ،مهمان همیشگی تاریخند،
ودوستان خوب حک شدگان روی قلبند وماندگارانی ابدی
مهم نیست که آخرین زلزله زندگی ات چند ریشتر بود …
مهم نیست که در آن زلزله چه چیزهایی از دست دادی!
مهم این است که دوباره از نو بسازی:
جهانت را …
زندگی ات را …
باورت را …
“مهم شروع دوباره است”
دوستی من شبیه باران نیست که گاهی می آید وگاهی نمی آید.;دوستی من شبیه هواست،گاهی ساکت است،اما ;; همیشه دراطراف توست...
ﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺶ. . . ! ! !
ﺧﻮﺵ ﺑﺤﺎﻝ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻌﺪ من،
ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺷﺖ ﺁﺭﺍﻡ ﮔﺮﻓﺘﻪ
ﺩﺭ ﮔﻮﺷﺶ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﻣﯿﮑﻨﯽ :
ﻋﺸﻘﺎﯼ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺳﻮﺀ ﺗﻔﺎﻫﻢ ﺑﻮﺩ. . .
یــــــادمــــان بــــاشــــد:
بــــا در اوردن اشـــک کســــی،
دیگـــر بـــا او طـــرف نیســتـیم
بــا خُــِدای او طــرفیــم
گریه کردم اشک بر داغ دلم مرهم نشد،ناله کردم ذره ای از دردهایم کم نشد ،در گلستان بوی گل بسیار بوییدم ولی،از هزاران گل گلی همچون شما پیدانشد.
ﺑﻪ ﻣﺎ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨــــﺪ:
ﺩﺭﺩﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺰﺭﮒ ﮐﻪ ﺷﻮﯾﺪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ
ﺩﺭﺳـﺖ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ:
ﺯﻧﺪﮔـــﯽ، ﺁﻧﻘــــﺪﺭ ﺩﺭﺩ ﺩﺍﺭﺩ
ﮐــــــﻪ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﻧﻮ،
ﺩﺭﺩ ﮐﻬﻨﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯽﺷﻮد
همه مرا به خنده هاي باصدا ميشناســـند
اما . . .
بالش بيچاره ام به گريه هاي بيصدا
خسته ام کاش کسي حال مرا مي فهميد
غير از اين بغض که در راه گلو سد شده است
شده ام مثل مريضي که پس از قطع اميد
در پي معجزه اي. راهي مشهد شده است...
نیاز من تویی ...
با من بمون ..
تا تو جاده تنها نباشم
همسفرم باش
تا ابد .