یه وقتایی هست که....
نه گریه کردن آرومت میکنه...!
نه نفس عمیق کشیدن..!!...
نه یه لیوان آب سرد.....
نه داد زدن .. .. ..
یه وقتایی هست ...!!!
فقط نیاز داری بمیری....
همین.....'''...!!!
حــرفت که می شــود …
بـا خنــده می گــویم :
یـادش بخــیر ، فرامـوشــش کـردم …
امــا نمــی داننــد هنــوز هــم …
کســی اشتبــاه تمــاس می گیــرد سست میشـوم که نکنـد تـو باشـی !
این روزها اصلا حواست به من نیست …
دیگر خبری از من نمی گیری …
اما با این حال درکت می کنم ،
با “او” بودن تمام وقتت را گرفته است !
آدم ها باید توی زندگیشان پای خیلی چیزها بایستند.
پای حرف هایی که می زنند، قول هایی که می دهند،
اشتباهاتی که می کنند،
احساساتی که بروز می دهند،
نگاه هایی که از عمق جان می کنند،
... نوازش هایی که با سرانگشتانشان می کنند،
دوستت دارم هایی که می گویند،
زندگی هایی که می بخشند،
عشق هایی که نثار می کنند.
آدم ها باید توی زندگیشان پای انتخاب هایشان بایستند.
زندگی مواجهه ی ابدی آدم هاست با انتخاب هایشان....
مرض چک کـــردن موبـــایلت خـــوب مـــیشه حـــتی یــه وقـــتایــی یــادت مـــی ره گوشـــی داری... دیــگه دلشـــوره نـــداری کــه گـــوشیـــتو جــا بــذاری یــا اس ام اســی بــی جــــواب بـــمـــونه!!
از یــه جــایی بـــه بـــعد... دیــگه دوس نــداری هـــیچــکس رو بـــه خـــلوت خـــــودت راه بـــدی حتـــی اگه تـــنهایی کـــلافـــت کـــرده بـــاشــه!
از یــه جـــایــی بــه بـــعد... وقــــتی کســـی بــــهت مــی گــه دوســـت دارم لــــبخند میزنــی و ازش فـــاصلــه میـــگیـــری
از یـــه جـــایـــی بــــه بــــعـد هــر روز دلـــت بـــرای یــه آغــــوش امـــن تنــگ مـــیشه امــــا دیـــگه بـــه هیـــچ آغـــوشــی فـــکر نمـــی کنـــی!
از یــه جـــایــی بـــه بعـــد... حـــرفی واســـه گفـــتــن نـــداری ساکـــت بــــودن رو بـــه خیــــلی از حــرفا تــرجیـــح میــــدی و مــــی ری تــــو لاک خـــودت!
از یــــه جــایی بــــه بعــــد... از اینـــکه دوسِـــت داشــــته باشــــن مـــــی ترســــی جــــای دوســـت داشـــته شــــدن هـــا تـــوی تـــن و فــــکر و قــلبـــت مـــی ســـــوزه!
از یـــه جــایی بـــه بعــــد . . . فقــــط یـــه حــس داری حـــس بـــی تــــفاوتـــی نـــه از دوســـت داشــــتن هـــا خـــوشحـــال مــــیشـــی و نــــه از دوســـــت نـــداشــــتــن هــــا نـــاراحــــت!
از یـــه جـــایــــی بــه بــعــد . . . تــوی هیــــجـــان انـــگیــز تـــریـــن لحـــظــه هــا هــم فقـــط نگــــاه مـــی کــنی . . . نگـــــــــــــــــــــــــاه!
تو مرا آزردی
که خودم کوچ کنم از شَهرت
تو خیالت راحت !
میروم از قلبت
میشوم دورترین خاطره در شبهایت
تو به من میخندی !
و به خود میگویی:
باز می آید و میسوزد از این عشق ولی
برنمی گردم ، نه !!!!
میروم آنجا که دلی بهر دلی تب دارد...
عشق زیباست و حرمت دارد...
.
.
.
.
|سهراب سپهری|
هیس.
دیگه حسی نیس......
ﮐﺮﮐﺮﻩ ﭘﺎﯾﯿﻦ
ﺗﺎ ﺍﻃﻼﻉ ﺛﺎﻧﻮﯼ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ ﺗﻌﻄﯿﻞ ﺍﺳﺖ
ﺣﻮﺻﻠﻪ;ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺣﺘﯽ ﺧﻮﺩﻡ !!
ﺩﭼــﺎﺭ " ﻣــــﺮﮒ ﻋﺎﻃﻔــــﯽ " ﺷــﺪﻩ ﺍﻡ
" ﻣﺘﻘﺎﺿــــﯽ " ﺑﺎﺷــﺪ ، ﺯﻧﺪﮔــﯽ ﺍﻡ ﺭﺍ " ﺍﻫــــﺪﺍ " ﻣﯿﮑﻨــﻢ...
ﯾﻪ ﺩﻝِ ﭘـــُـــــــﺮ
ﯾﻪ ﺷﯿﺸﻪ ﺍﻟْﮑـــُـــــــﻝ
ﺧــــُــــــﺪﺍحاﻓِﻆ ﺩَﺭﮐــُـﻞ
باور کنید آنقدر شکسته ام
که مرگ را خود از پشت آینه صدا می زنم !
هجای رفتن ِ من
آسان ترین واژه برای گفتن است،
و سکوت دردناک امشبم
چاشنیِ تمام اشک های ست که خواهد چکید
و دل گُر گرفته ام را خواهد سوزاند ...
آمده بودم که بمانم !
باورم نکردی ...
شعرهایم را از بَر کنید
بین تمام حروفش تکّه ای از من جا مانده،
که خاطرات من است...
او می ماند و
من خواهم رفت،
و تمام راز عاشقانه ی من
همین چند خط نوشته ی جا مانده است و بس،
خوب گوش دهید که چه می گویم...
آن روز ها خط که می نوشتم
قلمم صدای دلم را می نواخت،
او می نواخت
و من در تنهایی کاغذها و خودم ، به سماع می رفتم...
حالا امشب، از همین حالا
تمام واژگان مهربانش را به شما خواهم سپرد...
بَعــضـــیـ ها فَقــَــط رَهْـــگُـذرنـــد
از هَمـــــــان اولْ...
میـ آینـــــــد کِهـ برونـــد
میـ آینــــــــد کِهـ نمانــنـد
یـــــادتْ بـــاشَـد
هیچــــ وقـــتْ دل نبندی به بودنـِشــــــانــْــ !!!
چــون وقتــــــی بــــرَونــْـد
تــــــو میـ مانـــی و دلی کِهـ
دیگـــــر تــــــا اَبـــَــد
دل نمیـ شــــود برایــَـت
دلت که آرام نباشد..
خنده ها و مسخره بازیهایت که هیچ،
بیخیالیهایت هم دردی دوا نمیکنند..
کافیست بهانه اش جور شود،
بغض
امان نمیدهد!