موبایل روز

ای کاش کوه به کوه میرسید ولی آدم به آدم نه …

دیدن بعضی آدما ، داغ دلتو تازه میکنه !

ناگهـــــان .. !
از تــــــصور آنـــــکه دلـــــت بــــرایم تــــنگ شــده بــــاشه ،
دلـــــم ضــــــعف مـــــی ره ؛ چ
ــــه آرزویـــــی بـــــالاتــــر از آنـــــکه
" تــــــو " بـــه مـــن وابســــته شـــده بـــــاشی ..؟!

ﺧﺪﺍﻳﺎ !
ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺛﺮﻭﺗﻢ ﺩﺍﺩﻱ،ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻲ ﺍﻡﺭﺍ ﻧﮕﻴﺮ
ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻲ ﺍﻡ ﺩﺍﺩﻱ، ﻋﻘﻠﻢ ﺭﺍ ﻧﮕﻴﺮ .
ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﮐﻪ ﻣﻘﺎﻣﻢ ﺩﺍﺩﻱ، ﺗﻮﺍﺿﻌﻢ ﺭﺍ ﻧﮕﻴﺮ .
ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﻛﻪ ﺗﻮﺍﺿﻌﻢ ﺩﺍﺩﻱ ﻋﺰﺗﻢ ﺭﺍ ﻧﮕﻴﺮ .
ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻗﺪﺭﺗﻢ ﺩﺍﺩﻱ، ﻋﻔﻮﻡ ﺭﺍ ﻧﮕﻴﺮ .
ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺗﻨﺪﺭﺳﺘﻴﻢ ﺩﺍﺩﻱ، ﺍﻳﻤﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﻧﮕﻴﺮ .
ﻭﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﻛﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺖ ﻛﺮﺩﻡ، ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻢ ﻧﻜﻦ

بَـعـضـی وقـتـا نَـبـودش دَرد نـیـست... ســاده گـُذَشـتَـنـِش آتـیـشِـت مـیـزَنـه

"رفتن" !

رفتن که بهانه نميخواهد ،
يک چمدان ميخواهد از دلخوريهاى تلنبار شده و گاهى حتى دلخوشيهاى انکار شده ...
رفتن که بهانه نميخواهد وقتى نخواهى بمانى ، با چمدان که هيچ بى چمدان هم ميروى !

"ماندن" !

ماندن اما بهانه مى خواهد ،
دستى گرم، نگاهى مهربان، دروغهاى دوست داشتنى،
دوستت دارمهايى که مى شنوى اما باور نمى کنى،
يک فنجان چاى، بوى عود، يک آهنگ مشترک، خاطرات تلخ و شيرين ...

وقتى بخواهى بمانى ، 
حتى اگر چمدانت پر از دلخورى باشد خالى اش مى کنى و باز هم ميمانى ...
ميمانى و وقتى بخواهى بمانى ، نم باران را رگبار مى بينى و بهانه اش مى کنى براى نرفتنت

فروغ فرخ زاد

هـَوا دارِهـ سٓـَرْدْ میشـه
خودم کـ هیچـــــے....
وَلے اُمیــْـــدوارم
شـُــما دَستــــاتون
تو دَستاےاونے کـه
دوستِـــش داریـــن
گـَـــرم بِشـــــه ...

رسيدن فردا براى هيچ كس حتمى نيست  
پس اين قدربرقصيدتاپاهايتان دردبگيرد 
واين قدربخنديدتاپهلوهايتان اذيت شود 
به كسانى كه دوستشان داريد ابراز عشق كنيد. 
چرا كه شايدفردا هرگز نيايد 
شادبودن تنها انتقاميست كه انسان ميتواند از زندگى بگيرد

سکوتم را دوست دارم

چون در آن گله ای نیست

گاهی سکوت دلی را می شکند

گاهی دلی را بدست می آورد

گاهی از دل تـنگی حکایت می کند

گاهی بغض در گلو خفته است

گاهی حرف در راه مانده است


گاهی اوقات سکوت سخن بی کلام است

و گاهی سکوت گریه ی بی صدای یک دل است

دوست داشتن به تعــــداد دفعات گفـــــتن نیست !

حسی است ؛

که باید بــــــی کلام هم لمــــــس شود …