دوستت دارم هایت را پس می دهم
بر دلم سنگینی می کند این همه دروغ
خلوتی میخواهم تو باشی ومن در کنار هم
تو سکوت کنی و من گوش کنم
ناگهان بگویی دوستت دارم
من لبخندی بزنم وتو باز بگویی
فدای خند ه هات
دردم این است که درکت به دردم نمی رسد
آهاي مرغ عشق فخر نفروش...
معشوق تو هم به لطف قفس است كه وفادارمانده...
هنوز هم ، گاهي دلتنگ ميشوم
نه براي تو...
براي آنكسي كه فكرمي كردم تو بودي
می گفت پای رفتن ندارم
با سر رفت
به این که راحت دروغ میگی عادت کردم
ولی دلم میسوزه وقتی برای اثبات دروغت میگی به جون تو دوستت دارم
از محبت خارها ، هارتر می شوند !
چه مغرور و مردانه سکوت کردی در برابر سیل اشک هایم
بی تفاوتیت مبارک
از این به بعد سرد میشوم
با آنهایی که وقتی با آنها گرم بودم
سوزاندند مرا