موبایل روز

زدانش به اندر جهان هیچ نیست

تن مرده و جان نادان یکیست

تا جهل و غرور را به هم پیوند است

نادان به گمان خویش دانشمند است!

تــا هــســتـم ای رفـیـق نـدانـی کـه کـیـسـتـم
روزی ســراغ وقــت مــن آئــی کــه نــیـسـتـم

من و تو ساحل و دریای هَمیم ؛ اما نه

ساحل اینقدر که درفاصله با دریا نیست..

تکیه بر اختر شبگرد مکن کاین عیار
ناج کاووس ربود و کمر کیخسرو

وقت اذان گذشت و خورشید خواب ماند

افسوس وعده های خدا در کتاب ماند

در کهن گلشن طوفانزده خاطر من

چمن پرسمن تازه بهار آمده بود

دلم عاشق شدن فرمود و من برحسبِ فرمانش

در افتادم بدان دردی که پیدا نیست درمانش

شور عشقی کو، که رسوای جهان سازد مرا؟

بی نیاز از نام و فارغ از نشان سازد مرا

آمدی اما نفهمیدم تمنای تو را

حیرتی دارم چو می خوانم غزل های تو را

Eagle