موبایل روز

میروی اما خودت هم خوب میدانی عزیز
میکنی گاهی فراموشم ولی انکار نه

همه سهم من از عشق تو غم بود ولی

دوست دارم که ترا شاد ببینم ای دوست

تا بافه ی گیسوی تو در باد رها شد
در کار گره خورده ی ما پیچ و خم افتاد

در دلم بود كه بی دوست نباشم هرگز

چه توان كرد كه سعی من و دل باطل بود

دوباره ساعت صفر و غزل غزل باران
شروع نم زده ی جاده های بی پایان…

نگرانم تو ، دلت این همه یک دنده نبود

یا اگر بود چنین از دل من کنده نبود

دوباره وصل و فراق و قرار عاشقی و
تمام خاطره هایی که میشود اکران…

نمی دانم چه می خواهم بگویم

زبانم در دهان باز بسته ست

تو بمن خندیدیو
نمیدانستی
من به چه دلهره از باغچه ی همسایه سیب را دزدیده ام!!!
باغبان از پی من تند دوید
سیب را دست تو دید....

دلم را آهنی کردم مبادا عاشقت گردد

ندانستم تو ای ظالم دلی آهن ربا داری

.AnGeL.