من همین قدر که با حال و هوایت گهگاه
برگی از باغچه ی شعر بچینم کافی ست
فکر کردن به تو یعنی غزلی شور انگیز
که همین شوق مرا، خوب ترینم! کافی ست
تا شدم حلقه به گوش در میخانه ی عشق
هر دم آید غمی از نو به مبارک بادم
من چه سبزم امروز
و چه اندازه تنم هوشیار است
نكند اندوهی ‚ سر رسد از پس كوه
هیچ کس مانند من با رفتنت تنها نشد
شمس را گم کرده ام بی چشم های روشنت
تورا در یاد میدارم...
"همه هنگام"
نه چون نیما که می گوید:
"شباهنگام"!!
معنا ندارم بی تو من، در دفتر و دیوان دل
اما چو اسمت می رسد، شیدای شیدا می شوم
مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو
یادم از کشته ی خویش آمد و هنگام درو
وقتی تو باشی پیش من، چیزی نمی خواهد دلم
از پیش من هرگز نرو، من بی تو تنها می شوم
مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست
تا کنم جان از سر رغبت فدای نام دوست
تا بوده چشم عاشق در راه یار بوده
بی آنكه وعده باشـــد در انتظار بوده