موبایل روز

ز هم جدا نبود نوش و نیش این گلشن
که وقت چیدن گل، باغبان شود پیدا

آتش عشق به جانم شرر افکند و زبان

راوی قصه ی این عاشق سرگردان بود

در مرو پریر لاله انگیخت
دی نیلوفر به بلخ در آب گریخت
در خاک نشابور گل امروز آمد
فردا به هری باد سمن خواهد ریخت

تا کی در انتظار گذاری به زاری ام ؟

باز آی بعد از این همه چشم انتظاری ام

من حاصل عمر خود ندارم جز غم
در عشق ز نیک و بد ندارم جز غم
یک همدم باوفا ندیدم جز درد
یکمونس نامزد ندارم جز غم

من که وابسته به بند سر زلفت بودم

این چنین از سر زلف تو چرا افتادم

من بنده آن دمم که ساقی گوید
یک جام دگر بگیر و من نتوانم

ماجرا این نیست مردم اشتباهاً گفته‌اند

اینکه دارد بر لبش ، خون من است، ماتیک نیست

تا چند کشم غصهٔ هر ناکس را
وز خست خود خاک شوم هر کس را

اجازه هست كه تو را شما صدا بزنم؟

براي يك دقيقه تو را خدا صدا بزنم؟

Eagle