موبایل روز

از گلوي خود بريدن وقت حاجت همت است
ورنه هر كس وقت سيري پيش سگ نان افكند

دست بردم كه كشم تير غمش را از دل

تير ديگر زد و بر دوخت دل و دست به هم

مــاه عـبـاد تـسـت و مـن بـا لـب روزه دار ازیـن
قــول و غـزل نـوشـتـنـم بـیـم گـنـاه کـردنـسـت

تو همانی که همه عمر مرا «غم» بودی

هر زمان خواستمَت، از بغلم کم بودی

یک سال دیگر آمد و دنیا عوض نشد
چیزی بغیر پیرهن از ما عوض نشد

در غمت یا صبر باید کرد و با داغ تو ساخت

یا اجل باید بیاید مرگ درمانی کند

در مدرسه آدم با حق چو شدی محرم
در صدر ملک بنشین تدریس به اسما کن

نور خورشید ز چشمان تو دیدن دارد

چای هل دار ز دست تو چشیدن دارد

گفتن صبح بخیری که همه می گویند

از لب حادثه خیزِ تو شنیدن دارد

دايم دل خود ز معصيت شاد كني
چون غم رسدت خداي را ياد كني

یک قطره که با موج کسی پا نشدم

گم بودمو هیچ وقت پیدا نشدم

Eagle