موبایل روز

نسخه‌ی کامل: مشاعره
شما در حال مشاهده نسخه آرشیو هستید. برای مشاهده نسخه کامل کلیک کنید.
دردم از یار است و درمان نیز هم
دل فدای او شد و جان نیز هم
این که میگویند آن خوشتر ز حسن
یار ما این داردو ان نیز هم
من می روم و هیچ مهم نیست كه یك عمر

زنجیر نگاه تو كه پابند نباشد

وقتی كه قرار است كنار تو نباشم

بگذار زمین روی زمین بند نباشد
در دیاری که مردمانش عصا از کور میدزدند
من از خوش باوری آنجا محبت جستجو کردم.. :)
می گویی باران را دوست دارم
                                        ولی تــا باران می بـــارد چترت را وا مــی کنی
می گویی خورشید را دوست دارم
                                         ولی با آفتــــاب دمان بـــه سایــه می گریزی
 می گویی باد را دوست دارم
                                         ولی باد هم که می وزد پنجره ات را می بندی
این است که ترس تمام وجودم را می گیرد
                                         چـــون می گویی مـــــرا هـــم دوست داری
یک نفر هست صمیمانه تو را میخواهد
مثل یک عاشق دیوانه تو را میخواهد
گاه با یاد تو زانو به بغل میگیرد
خاطراتش شده افسانه ، تو را میخواهد
دل تنگم و جز روی خوشت در نظرم نیست

در گیتی و افــلاک به جـز تـــو قمرم نیست

با عشق تـو شب را بــه سحـرگـــاه رسانم

بی لذت دیـــدار تــو شب را سحــرم نیست
تا تو مراد من دهی کشته مرا فراق تو
تا تو مراد من دهی من به خدا رسیده ام..
من از عهد آدم تو را دوست دارم

از آغاز عالم تو را دوست دارم

چه شبها من و آسمان تا دم صبح

سرودیم نم نم: تو را دوست دارم
مرو راهی که با ریگی بلغزی 
مشو بیدی که با بادی بلرزی
تو را قدر و تو را قیمت گران است
مکن کاری که یک ارزن نیرزی . . .
یک روز رسد خوشی به اندازه کوه

یک روز رسد غمی به اندازه دشت

افسانــه زنـدگی چنین است گلــم

در سایـه کـوه باید از دشت گذشت