موبایل روز

در میان خاطراتم با تو خلوت می کنم

بی قرار و بی صدا از عشق صحبت می کنم

مي روم ، اما نمي پرسم ز خويش

ره كجا؟ منزل كجا؟ مقصود چيست؟

تا بسوزانی دل این شیر در زنجیر را

شوخ و شنگ و دلربا ، آهو دوانی می کنی

یاران کهن، که بنده بودم همه را

در بند جفای خود شنودم همه را

زنهار! از کس وفا مجویید که من

دیدم همه را و آزمودم همه را

رو به قبله می نشینم، قبله ی چشمان تو

آه را در سینه ی داغم تلاوت می کنم

مکن زغصه شکایت که در طریق طلب

به راحتی نرسید انکه زحمتی نکشید

دل سپردن قدمِ اولِ دل کندن ماست

حرف «واو» ی که از آغازِ سلام افتاده

هر نفس آهی و هر آینه اشکی شد

وضع این آب و هوا را به که باید گفت؟

تکرار همین خاطره ها داغ دلم شد

داغی که بماند که بماند که بماند

در طبع روزگار وفا و کرم مجوی

کین هر دو مدتی است که در روزگار نیست

MaNi