موبایل روز

ﺩﺭ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺗﻠﺦ ﻣﺎ، ﺟﺎﻥ ﺭﺍ ﻏﻨﯿﻤﺖ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ

ﺑﺮ ﭘﯿﮑﺮ ﺧﻮﻧﯿﻦ ﻣﺎ، ﺍﺷﮑﯽ ﺑﯿﺎﻓﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﺮﻭ

من همچو بارانم ولی، همچون دو روی سکه ای
من با تو دلشادم ولی، از بودن من خسته ای

یک لحظه داغم می کشی یک دم به باغم می کشی
پیش چراغم می کشی تا وا شود چشمان من

نگو به من، گناه تو به پای من حساب نیست

که از تو آرزوی من به جز همین عذاب نیست

یک نظر در آن کتاب باز ابروهای تو

اهل دل را منصرف از هر کتابش می کند

معنا ندارم بی تو من، در دفتر و دیوان دل

اما چو اسمت می رسد، شیدای شیدا می شوم

نفس تا می شود جاری، درون سینه جا داری

بمان تا آن دم آخر، تو از چشمم نمی افتی

نشود فاش کسی ، آنچه میان من و توست

تــا اشارات نظر نامــــه رسان من و توست

من قطره ام دریای من، گم گشته ام در ساحلت

با اینکه ناچیزم ولی، من با تو دریا می شوم

یک جهان بر هم زدم وز جملـه بگزیــــدم تو را

من چه می کردم به عالم گر نمی دیدم تو را

MaNi